კონდრათ თავაძე (თავაზოჰი)



      2009 წლის 20 თებერვალს შემეხმიანა კახა ფერეიდნელი (მულიანი) და კონდრათ თავაძესთან მიმიპატიჟა, რომელიც წინა დღით სტუმრად ჩამოსულა საქართველოში. კონდრათი ჩემი უახლოესი მეგობარი და მუდმივი მასპინძელია ირანის ისლამურ რესპუბლიკაში. დიდი სიხარულით გავეშურე მეგობრებთან შესახვედრად, რამაც მეტად გულთბილ ვითარებაში ჩაიარა. კახა და კონდრათი თავისი მომზადებული საჭმელებით და განთქმული ირანული ნუგბარით გამიმასპინძლდნენ, რის დაგვირგვინებად მშვიდობის ჩიბუხად წოდებული ჩილიმის გაბოლება შეიძლება ჩაითვალოს.


 

      საუბრისას კონდრათმა გამოთქვა სურვილი კახეთის ერთ-ერთი ისტორიული და თვალწარმტაცი ქალაქის – სიღნაღის ნახვისა. მისი ინტერესი ჩემსავე საიტში ჩადებულ ფოტო-მასალას გამოუწვევია. ჩვენც მეტი რა გვინდოდა და შევთანხმდით, რომ მეორე დღესვე კახეთს გავმგზავრებულიყავით.
      მართლაც, 21 თებერვალს, კახა ფერეიდნელი და კონდრათ თავაძე ჯერ სამსახურში მეწვივნენ, სადაც ჩემი მეგობარი და თანამშრომელი ვახტანგ კვირიკაშვილიც შემოგვიერთდა და ოთხნი გავემგზავრეთ კახეთისაკენ. განწყობილება იმითაც იყო ამაღლებული, რომ ჩვენი მოგზაურობა დედა ენის დღეს დაემთხვა.
      სასადილოდ კაჭრეთის ცნობილ „ნაძვებში“ გავჩერდით. მომსახურე პერსონალმა სიხარულით მიგვიღეს ჩვენც და ჩვენი სტუმრებიც. ერთ-ერთმა ქალბატონმა, ლია სეფიაშვილმა ფერეიდანში გამგზავრების სურვილიც კი გამოთქვა.


 

      გზაში ჩვენი სტუმრები დიდი ინტერესით ათვალიერებდნენ შემხვედრ ღირსშესანიშნაობებს, ახარებდათ ბაღ-ვენახებში სამუშაოდ გამოსული კახელების ნახვაც. ახლად მოხნული ნაკვეთების შემხედვარე ჩვენმა სტუმრებმა ასეთი ამბავი მოგვიყვეს: ფერეიდანში ჩვენს ძველებს ისევ ახსოვთ საქართველოს შავ-მიწა ნიადაგები, ამიტომ როცა დედა თავის შვილს უწყრება, ეუბნება – „შავ-მიწა კი დაგაყარეო!“ რაც უფრო დალოცვის ტოლფასია, ვიდრე გაწყრომისა, რადგან შავ-მიწაში დედა მხოლოდ ქართულ მიწას გულისხმობსო.
      პირველად ბოდბის წმინდა ნინოს დედათა მონასტერი მოვინახულეთ, წმინდა გიორგის სახელობის ეკლესიაში კი წმინდა ნინო განმანათლებლის საფლავი. შემდეგ ტყე-ტყე თავქვე დავეშვით წმინდა ნინოს წმინდა წყაროსაკენ.


 

      სიღნაღმა ჩვენს სტუმრებზე წარუშლელი შთაბეჭდილება დატოვა. ხელნაკეთი სუვენირების მაღაზიაში კონდრათმა თავისი სიმამრისათვის, ალი-რეზა რაჰიმისთვის (რეზო დავითაშვილი) თექის შემოსაცმელიც კი იყიდა, რითიც ძალიან გახარებული იყო, რადგან ეს საჩუქარი სწორედ სიღნაღში იყიდა!
      ფეხით შემოვიარეთ ძველი და ახალი სიღნაღის ქუჩები. მოვინახულეთ სამაჩაბლოს და მეორე მსოფლიო ომის დროს სიღნაღის რაიონიდან დაღუპულთა მემორიალური დაფები. სამახსოვრო სურათები გადავიღეთ დაფასთან, სადაც ჩემი ბიძების, ვიქტორ და გიორგი ალავერდაშვილების გვარებია ამოკვეთილი.


      დავათვალიერეთ სასტუმრო „სიღნაღის“ აპარტამენტებიც, საიდანაც ალაზნის ველი და კავკასიონის ბუმბერაზი მთები ხელისგულზე გადაშლილივით მოჩანს... დიდი ინტერესი გამოიწვია ძველი სიღნაღის წყალმომარაგების სისტემის აღმოჩენამ, რომელიც არტოს (ბებრების) ბაღში ზედაპირული მიწის შემთხვევითმა ჩანგრევამ გამოაჩინა.


 

 

      სიღნაღის შემდეგ ვახტანგ კვირიკაშვილის მშობლიურ სოფელს – ვაქირს ვესტუმრეთ, სადაც მე და ვახტანგის „ღვინის ქურდების“ მსგავსი თავგადასავალი შეგვემთხვა.
      ვაქირის შემდეგ ისევ სიღნაღში ავედით, სადაც ვახტანგის ახლობელმა, 71 წლის ბატონმა გიორგი გონაშვილმა გვიმასპინძლა. ამ მასპინძლობას ენით აუწერელ ხიბლს მატებდა ქუჩის მეორე მხარეს ამაყად მდგარი თამარ დედოფლის სახელობის ეკლესია...
      თბილისში გვიან ღამით დავბრუნდით...




* * *

http://www.youtube.com/watch?v=JnXmNZ5YSH0

http://www.youtube.com/watch?v=aUZ32x75_YE




თბილისში, მშენებლობაზე



წმ. ნინოს მონასტერში


წმინდა ნინოს წყარო


სიღნაღისაკენ


სიღნაღის ქუჩებში


ვაქირში


ისევ სიღნაღში



კონდრათ თავაძე მყინვარწვერზე